banner-slider

  • Pierwsze zdjęcie Toruńskich Wodociągów
  • Drugie zdjęcie Toruńskich Wodociągów

Oczyszczalnia ścieków

Oczyszczalnia ścieków

Toruńskie Wodociągi Sp. z o.o. eksploatuje jedną miejską oczyszczalnię ścieków – zlokalizowaną przy ulicy Szosa Bydgoska w Toruniu,

Oczyszczalnia ścieków „Centralna” oczyszcza ścieki z miasta Torunia oraz gmin ościennych (socjalno- bytowe, przemysłowe, wody infiltracyjne i opadowe) doprowadzane siecią kanalizacyjną oraz dowożone samochodami asenizacyjnymi, a także ścieki technologiczne z procesu oczyszczania. Jej maksymalna przepustowość wynosi 90 tys. m³ na dobę.
Proces technologiczny składa się z trzech etapów:
· oczyszczanie mechaniczne
· oczyszczanie biologiczne
· przetwarzanie osadów.

Oczyszczalnia ścieków „Centralna”

- Technologia firmy Passawant

- Oczyszczalnia mechaniczno-biologiczna z automatycznym sterowaniem procesem napowietrzania oraz stabilizacją i utylizacją osadu pościekowego

- Maksymalna przepustowość - 90 tys. m3 na dobę

- Ilość powstającego osadu - 60 t/doba

Powierzchnia terenu - 9,5 ha

Stopień redukcji zanieczyszczeń (dane za rok 2022):
- fosfor ogólny 97,62%
- ChZT 96,24%
- BZT5 99,24%
- azot ogólny 89,39%
- zawiesina ogólna 99,4%

Budowa oczyszczalni

O budowie oczyszczalni ścieków dla miasta Torunia myślano od dawna, a plany jej lokalizacji powstały już w latach trzydziestych. Nadwiślańskie tereny we wschodniej części miasta okazały się najlepiej do tego przydatne, ze względu na możliwość uniknięcia (poza Starówką) budowy kosztownych przepompowni ścieków.
W czerwcu 1994 r. Rada Miejska podjęła decyzję o budowie miejskiej oczyszczalni ścieków.
Ze względu na wagę i olbrzymie koszty inwestycji, jej realizacja finansowana była nie tylko z budżetu miasta, ale również z budżetu państwa oraz z Narodowego i Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, a także z Banku Ochrony Środowiska.
Przetarg na realizację prac budowlanych wygrało konsorcjum złożone z trzech polskich firm.

Budowa rozpoczęła się w 1995 r. i po trzech latach powstała nowoczesna, jedna z największych w Polsce oczyszczalnia ścieków wraz z siecią kolektorów. Koszt realizacji inwestycji wyniósł około 150 mln zł.
W 1998 r. oczyszczalnię ścieków oddano do użytku.

Następnym etapem była budowa w 1999 r. obiektów gospodarki osadowej, dzięki czemu możliwe jest przetwarzanie osadów powstających w procesie oczyszczania ścieków i ich dalsze przyrodnicze wykorzystanie. Nowatorska metoda ich kompostowania i uszlachetniania sprawia, że znajdują one doskonałe zastosowanie jako ziemia do rekultywacji terenów zdegradowanych przez przemysł i do tworzenia terenów zielonych.

W 2000 r. oczyszczalnia ścieków zdobyła I miejsce w konkursie zorganizowanym przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na najnowocześniejszą i najlepiej działającą oczyszczalnię ścieków. Szczególne uznanie zyskał proces przetwarzania osadów pościekowych.

Z uwagi na redukcję kosztów w zakresie zużycia energii elektrycznej – dla potrzeb bilansowania energii używanej w procesie oczyszczania ścieków w 2012 roku dostawiono agregat ko generacyjny o mocy 480 kW.

W związku ze zmianami wymuszanymi przez unię w zakresie zagospodarowania osadów w 2013 roku wykonano modernizację oczyszczalni wybudowano instalacje termicznej przeróbki osadu (ITPO) i stację mechanicznego odwadniania osadu (SMOO).

W 2016 r. zbudowano i uruchomiono małą elektrownie wodną (MEW) na kanale odejścia ścieków oczyszczonych do rzeki Wisły. Wykorzystano naturalne spiętrzenie na komorze K-10. Pobudowana elektrownia wodna składa się z Turbiny Francissa o mocy 55 kW. Wytworzona energia elektryczna wykorzystywana jest do celów kompensowania energii elektrycznej na potrzeby oczyszczania ścieków.

W 2019 roku zakończono kolejny etap modernizacji oczyszczalni ścieków w skład którego wchodziły wymian krat mechanicznych na gęste, budowa kanału obejścia, nowy punkt zlewny (hermetyczny na 2 stanowiska), modernizacja ciągu napowietrzania, stacja do opróżniania wozów z czyszczenia kanalizacji, budowa nowego zbiornika biogazu, modernizacja układu dozowania PIX, modernizacja sterowania, instalacja fotowoltaiczna o mocy ok. 100 kW, nowy agregat ko generacyjny o mocy 1167 kW. Koszt inwestycji wyniósł blisko 17 mln zł.

W 2023 r w celu poprawy gospodarki osadowej oraz większej produkcji biogazu rozpoczęto budowę trzeci ej komory fermentacyjnej WKfz.

Schemat oczyszczalni
  1. Przepompownia ścieków surowych
  2. Budynek krat mechanicznych
  3. Piaskowniki
  4. Osadniki wstępne
  5. Przepompownia osadu wstępnego
  6. Zbiorczy punkt ścieków dowożonych
  7. Komory defosfatacji
  8. Komory nitryfikacji i denitryfikacji
  9. Przepompownia osadu recylkulowanego i nadmiernego
  10. Osadniki wtórne
  11. Zbiorcza komora ścieków oczyszczonych i Hydroelektrownia
  12. Budynek operacyjny przy WKFz
  13. Wydzielone komory fermentacyjne (WKFz)
  14. Budynek mechanicznego odwadniania osadu
  15. Zbiornik biogazu
  16. Pochodnia
  17. Budynek Instalacji Termicznej Przeróbki Osadów
  18. Stacja odsiarczania biogazu
  19. Budynek magazynowania osadów
  20. Budynek obsługi technicznej
  21. Budynek warsztatowo – magazynowo – garażowy
  22. Główna Stacja Zasilająca

Oczyszczanie mechaniczne

Przepompownia

Ścieki z miasta napływają grawitacyjnie do komory zbiorczej pompowni ścieków, w której następuje ich rozdział na koryta przepływowe z pompami ślimakowymi. Zadaniem pomp ślimakowych jest podnoszenie dopływających ścieków surowych do wysokości umożliwiającej grawitacyjny przepływ przez oczyszczalnię.
Dalej, ścieki surowe kierowane są na kraty gęste hakowo-taśmowe o prześwicie 3mm i jedną kratę hakowo-taśmową o prześwicie 6 mm spełniającą role kraty awaryjnej. Ścieki na kratach są pozbawiane części stałych, pływających i wleczonych. Skratki, gromadzące się na kracie, trafiają na przenośnik taśmowy, dalej płuczkę, prasę skratek i po odwodnieniu tłoczone są do kontenera, gdzie są higienizowane i poddawane utylizacji.
Za kratą, ścieki przepływają przez piaskowniki napowietrzane, w których w wyniku zwolnionego przepływu wytrącana jest zawiesina mineralna. Mieszanina zawiesiny mineralnej i ścieków z dna piaskownika pompowana jest do studni zbiorczej, skąd podawana jest pompą do separatorów piasku znajdujących się w budynku krat. Zadaniem separatora piasku jest oddzielenie piasku od ścieków. W piaskowniku następuje również oddzielenie części pływających od ścieków w bocznych komorach piaskownika. Z piaskowników ścieki przepływają do osadników wstępnych. Sedymentujący w osadnikach wstępnych osad zgarniany jest do leja osadowego i odprowadzany do przepompowni osadów wstępnych, skąd poprzez układ zagęszczarek po odwodnieniu i podgrzaniu przepompowywany jest do wydzielonych komór fermentacyjnych - zamkniętych.

Budynek przepompowni

Zadaniem przepompowni ścieków surowych jest przepompowywanie za pomocą 3 pomp ślimakowych ścieków surowych na wysokość 7,5 m, aby umożliwić dalszy ich grawitacyjny przepływ przez obiekty technologiczne oczyszczalni.

Parametry techniczne pomp ślimakowych:
- średnica - 2,2 m
- wysokość podnoszenia - 7,5 m
- sprawność:
- I bieg - 625 l/s
- II bieg - 1250 l/s

W trakcie normalnej pracy oczyszczalni pracują tylko 2 pompy, trzecia jest pompą rezerwową. W celu utrzymania pompy rezerwowej w gotowości do pracy, a także po to, aby pompy zużywały się równomiernie, przepompownia działa z automatyczą zmianą kolejności załączania pomp.
Przepompownia jest w pełni zautomatyzowana, z możliwością wyboru pracy pomp sterowalnych zdalnie z centralnej dyspozytorni lub lokalnie z budynku krat.

Budynek krat mechanicznych

W budynku krat mechanicznych są zainstalowane 3 kraty gęste o prześwicie 3 mm i jedna krata awaryjna o prześwicie 6mm. Na kratach gęstych hakowo-taśmowych ze ścieków oddzielane są części stałe, pływające i wleczone.
W przypadku awarii jednej z krat gęstych, ścieki kierowane są na kratę awaryjną o większym prześwicie.

Skratki z krat taśmowo- hakowych trafiają na przenośnik ślimakowy i dalej poprzez lej zsypowy kierowane na prasę skratek, a następnie przetłaczane do kontenera transportowego. Całość sterowana jest w systemie automatycznym.

Budynek krat wyposażony jest w układ wyciągania odorów które trafiają do biofiltra, a ponadto w wentylację nawiewno - wywiewną grawitacyjną i mechaniczną. W budynku znajduje się układ detekcji oparów par niebezpiecznych (benzyny, metanu, siarkowodoru). Celem tego układu jest ochrona i zabezpieczenie załogi przed zagrożeniami.

Kraty mechaniczne:

- ilość - 3

- prześwit kraty 6 mm

Piaskowniki

W piaskownikach napowietrzanych następuje oddzielenie ze ścieków piasku i zawiesiny mineralnej.
W zbiorczych studzienkach przy piaskownikach następuje oddzielenie części pływających i tłuszczy.

Parametry techniczne:
- ilość - 3
- wymiary - 35 x 1,4 m
- głębokość - 5,3 m
- pojemność - 259,7 m3

Ścieki dopływają z budynku krat kanałem o szerokości 2 m do komory rozdziału, gdzie ulegają rozdziałowi na trzy piaskowniki napowietrzane. W głównych komorach przepływowych piaskowników znajdują się ruszty napowietrzające, zasilane powietrzem z stacji dmuchaw. Przepływ powietrza powoduje spiralny ruch ścieków, dzięki temu, następuje wydzielenie części pływających i oddzielenie części organicznych od piasku.
Ciała pływające poprzez pompy są przepompowywane do kanalizacji zakładowej i trafiają na początek oczyszczania ścieków gdzie ponownie są wyłapywane na kratach.
Mieszanina zawiesiny i ścieków z dna piaskownika usuwana jest do studni zbiorczej, skąd podawana jest pompą do separatorów piasku. Zadaniem separatorów jest oddzielenie piasku od ścieków. Oddzielony piasek wywożony jest kontenerami do utylizacji.

Dwa odśrodkowe osadniki wstępne

Zadaniem osadników wstępnych jest oddzielenie osadu wstępnego od ścieków surowych.

Parametry techniczne:

- ilość - 2
- średnica - 30 m
- pojemność - 2332 m3
- spadek dna zbiornika - 1:15 (w kierunku centralnym)

 

Dno zbiorników (osadników) ma kształt stożka ze spadkiem w kierunku centralnej części osadnika. Tutaj w wyniku spowolnionego laminarnego przepływu następuje sedymentacja zawiesin organicznych na dno osadnika oraz flotacja części pływających na powierzchnię ścieków. Sedymentujący osad zgarniany jest do leja osadowego i odprowadzany do przepompowni osadów wstępnych, skąd przepompowywany jest do komór fermentacyjnych.
Sprawność osadników wynosi około 20 - 25%.

Pompownia osadu wstępnego składa się z układu dwóch maceratorów pomp tłokowych. Zadaniem pompowni jest pompowanie osadu z leja osadnika wstępnego do zbiornika osadu wstępnego przy budynku operacyjnym, gdzie osad jest zagęszczany.
Zbiorczy punkt odbioru ścieków dowożonych

Zbiorczy punkt odbioru ścieków zewnętrznych umożliwia odbiór i oczyszczanie nieczystości z tych dzielnic, zakładów przemysłowych i obiektów, które nie są podłączone do oczyszczalni kolektorami. Dzięki temu prawie całość ścieków z terenu miasta i okolic trafia do oczyszczalni, gdzie podlega procesowi oczyszczania.

W 2005 r. wykonano i uruchomiono instalację dezodoryzacji punktu zlewnego (zastosowanie biofiltra).

Oczyszczanie biologiczne

Oczyszczalnia ścieków

Po oczyszczeniu mechanicznym ścieki poprzez komorę K-4 (komorę zaszczepiania bakterii) dopływają do komór defosfatacji - pierwszego stopnia biologicznego oczyszczania ścieków. Proces zaszczepiania bakterii odbywa się poprzez recyrkulację osadu biologicznego z osadników wtórnych.

W komorze defosfatacji w warunkach beztlenowych dla uzyskania energii do swej przemiany materii, osad czynny uwalnia z komórek ortofosforany. Pozbawiony fosforu osad pobiera go ponownie w zwiększonej ilości w komorze nitryfikacji. Ścieki z komory defosfatacji przepływają do komory napowietrzania.

W komorach tlenowych reaktorów biologicznych następuje pełne biologiczne oczyszczenie ścieków w oparciu o procesy życiowe biocenozy oczyszczającej (nisko obciążony osad czynny). Uzyskuje się redukcję zawartych w ściekach związków węgla, pełną nitryfikację azotu amonowego, częściową stabilizację osadu nadmiernego, a także denitryfikację azotu azotanowego w warunkach niedotlenienia.

Osad czynny wraz ze ściekami przechodzi kolejno przez strefę tlenową i niedotlenioną. Praca rotorów napowietrzających sterowana jest automatycznie w zależności od ilości azotu w ściekach. Usuwanie fosforu w reaktorach odbywa się na drodze biologicznej poprzez wbudowanie go w biomasę osadu czynnego oraz przez symultaniczne strącanie chemiczne przez dodawanie do komór siarczanu żelazowego - PIX.

Po oczyszczeniu w reaktorach biologicznych mieszanina osadu i ścieków poprzez przelewy, kanały i kanał zbiorczy dopływa do komory rozdziału przed osadnikami wtórnymi, w której następuje ich rozdział na cztery radialne osadniki wtórne. W osadnikach następuje rozdział osadu czynnego od ścieków oczyszczonych w warunkach przepływu laminarnego.

Ścieki oczyszczone odprowadzone są korytem przelewowym przez kanał odpływowy trafiają do komory K-10 gdzie kierowane są rurociągiem poprze elektromagnetyczny przepływomierz na Turbinę Francissa (Hydroelektrownie) a nadmiar ich trafia na koryto pomiarowe i do odbiornika - rzeki Wisły. Całość przepływu jest opomiarowana. Osad czynny gromadzący się na dnie osadnika wtórnego zgarniany jest do leja osadowego, dalej trafia do przepompowni osadu i tłoczony jest na początek układu oczyszczania biologicznego (recyrkulacja zewnętrzna) oraz częściowo jako osad nadmierny przetłaczany jest do stacji zagęszczania osadu.

Komory defosfatacji

W komorach defosfatacji zachodzi beztlenowy proces defosfatacji (usuwanie fosforu)

Dane techniczne:
- ilość - 3 szt.
- pojemność - 4 955 m3 każda
- głębokość - 3,6 m

W komorach defosfatacji ma miejsce przygotowanie do biologicznego usuwania fosforu poprzez stworzone strefy beztlenowe. Bakterie uwalniają w nich zmagazynowany w komórkach fosfor, jest to reakcja z wydzieleniem energii. Uwolniony fosfor przenika do ścieków w postaci rozpuszczalnych ortofosforanów. Ponadto, bakterie pobierają pokarm - produkty kwaśnej fermentacji (głównie octany), które przekształcane są za pomocą uzyskanej energii w złożone związki organiczne i magazynowane są w komórkach.

Komory nitryfikacji i denitryfikacji

W komorach nitryfikacji i denitryfikacji (napowietrzania) zachodzą procesy nitryfikacji i denitryfikacji. Napowietrzają je rotory pracujące w cyklu automatycznym, sterowane za pomocą centralnego komputera.

Dane techniczne komór:
- ilość - 3 szt.
- pojemność - 14865 m³ każda
- głębokość - 3,6

Nitryfikacja
Proces ten jest dwustopniową przemianą azotu amonowego w azotany. Pierwszy etap prowadzony przez bakterie Nitrosomonas przekształcające azot amonowy w azotany (III). W drugim etapie bakterie Nitrobacter utleniają azotyny (III) do azotanów (V).
Proces przebiega optymalnie przy temperaturze powyżej 20o C.
W procesie nitryfikacji obniża się zasadowość ścieków. Zużycie całej zasadowości powoduje gwałtowny spadek pH i zatrzymanie nitryfikacji. Konieczne jest utrzymanie zawartości tlenu rozpuszczonego na poziomie 2 g O2/m³. Odczyn środowiska powinien zawierać się w granicach 6,5-8,5.

Denitryfikacja
Jest to proces desymilacji azotanów (V) do azotu gazowego (N2). Odczyn środowiska powinien zawierać się w granicach 6,5-7,5. Proces redukcji zostaje zahamowany w temperaturze poniżej 8Oo C.
Dla zapewnienia wymaganej ilości tlenu i wymuszenia krążenia ścieków, zastosowane są rotory z przegrodami kierującymi. Praca rotorów jest automatycznie sterowana w zależności od zapotrzebowania tlenu lub z automatycznego odczytu zawartości azotu amonowego w komorze.
Do charakterystycznych mikroorganizmów osadu czynnego zalicza się bakterie zooglealne, orzęski, wiciowce, wrotki. W okresie “dojrzewania” osadu czynnego w komorze występuje często piana. Może to być spowodowane małą ilością osadu lub obecnością detergentów. W pewnych specyficznych warunkach pracy oczyszczalni, występowanie piany może być skutkiem rozwoju bakterii z rodzaju Neocardia.

Przepompownia osadu recyrkulowanego i nadmiernego

Przepompownia spełnia dwie funkcje - służy do przepompowania:
- osadu recyrkulowanego do komór defosfatacji
- osadu nadmiernego do zbiornika pośredniego osadu nadmiernego, i dalej do do komór fermentacyjnych.

Do przetłaczania osadu recyrkulowanego służy pięć pomp (jedna stanowi rezerwę).
Do odprowadzania osadu nadmiernego zastosowano trzy pompy (jedna stanowi rezerwę).
Ilość osadu recyrkulowanego założona jest na poziomie ~ 100 % ilości ścieków dopływających.

Przepompownię zaprojektowano jako zbiornik żelbetonowy o wymiarach 10,2x4,9 m i głębokości 5,9m.

Osadniki wtórne

Osadniki wtórne to cztery żelbetonowe zbiorniki radialne, zachodzi w nich oddzielanie osadu od ścieków (klarowanie) poprzez sedymentację.

Dane techniczne:
- ilość - 4 sztuki
- średnica - 48 m
- pojemność - 7351 m3
- głębokość - 4,3 m (przy ścianie)
- przy dnie zostały wykonane skosy betonowe pod kątem 60 stopni

Zbiorcza komora ścieków oczyszczonych

W zbiorczej komorze ścieków oczyszczonych ścieki są zbierane i przepompowywane do zwężki pomiarowej, skąd odprowadzane są do odbiornika - rzeki Wisły.

Gospodarka osadowa

Wydzielone Komory Fermentacyjne zamknięte

W trakcie prowadzonego procesu oczyszczania mechanicznego i biologicznego ścieków, w oczyszczalni powstają dwa rodzaje osadów:
- osad wstępny - na części mechanicznej oczyszczania ścieków
- osad czynny nadmierny - na części biologicznego oczyszczania ścieków.

Osad wstępny zatrzymany w osadniku wstępnym, zgarniany jest zgarniaczem do leja osadowego skąd odprowadzany jest grawitacyjnie rurociągiem do pompowni osadu wstępnego, z której kierowany jest do zagęszczacza (wydzielonego z części zbiornika retencyjnego osadu nadmiernego), a następnie rurociągiem tłocznym do budynku operacyjnego, gdzie po podgrzaniu trafia do wydzielonych komór fermentacyjnych (WKFz).

Osad nadmierny z osadników wtórnych, poprzez przepompownię osadu, przetłaczany jest do zbiornika retencyjnego osadu nadmiernego, a stamtąd do stacji zagęszczania osadu w budynku operacyjnym, gdzie przy zastosowaniu polielktrolitu oraz zagęszczaczy mechanicznych jest zagęszczany do zawartości ok. 5-8% s.m. Ze stacji zagęszczania osad po podgrzaniu przez spiralne podgrzewacze trafia do wydzielonych komór fermentacyjnych (WKFz).

W budynku operacyjnym oba osady tj. wstępny i nadmierny są mieszane we wspólnym rurociągu. Następnie są łączone z osadem fermentujący, który był podgrzewany na wymiennikach cieplnych. Wymieszane osady kierowane są do Wydzielonych Komór Fermentacyjnych zamkniętych (WKFz), gdzie poddawane są procesowi fermentacji.

W wyniku fermentacji osadów ściekowych oprócz zmineralizowanego i ustabilizowanego sanitarnie osadu przefermentowanego otrzymuje się również biogaz - palną mieszaninę metanu i dwutlenku węgla. Biogaz wykorzystywany jest do produkcji energii cieplnej i elektrycznej na potrzeby technologiczne i inne oczyszczalni ścieków.

 

Przefermentowany osad ściekowy po odwodnieniu jest wykorzystywany w na dwa sposoby:

  • po odwodnieniu i ewentualnej higienizacji poddawany jest procesom dalszego przetwarzania (kompostowanie, dojrzewanie), w celu przyrodniczego wykorzystania. Dzięki temu uzyskuje się naturalny materiał wykorzystywany do tworzenia warstwy glebowej na terenach rekultywowanych,
  • po odwodnieniu przez system przenośników na Instalację termicznej Przeróbki Osadu (ITPO), gdzie jest przetwarzany na granulat

Powstanie osadu przefermentowanego odwodnionego umożliwia realizację dwóch kierunków pożytecznych działań. Oba sprzyjają dbałości o środowisko naturalne.

Pierwszy z nich zakłada wytwarzanie osadu przekompostowanego, z którego w ostatecznym etapie produkcji można uzyskać ziemię nadającą się pod trawniki. Drugi natomiast, poprzez proces osuszania, zapewnia przygotowanie granulatu, który może być wykorzystywany w cementowniach (spalany razem z innym paliwem stałym).

Sam proces suszenia odwodnionego osadu ściekowego obejmuje kilka etapów. W pierwszym, osad wilgotny mieszany jest z tym już częściowo osuszonym. Następnie do masy trafia gotowy, suchy granulat. Tak przygotowana mieszanka trafia na taśmę suszarki, gdzie gorące, wprawione w ruch powietrze „wyciąga” z niej wilgoć. Kolejnym etapem jest schładzanie uzyskanego w ten sposób produktu. To konieczne, aby gotowy granulat można było bezpiecznie składować i przechowywać.

Trzeba dodać, że w trakcie obu procesów (suszenie i schładzanie) powstają gazy i ciecze, które podlegają oczyszczaniu. Natomiast w celu pozbycia się odoru zawartego w powietrzu - towarzyszącemu każdemu etapowi produkcji granulatu - stosowany jest proces biofiltracji.

Uzyskany produkt (zawierający 90 proc. suchej masy i o granulacji ok. 5-10 mm) magazynowany jest w specjalnie przygotowanym silosie. Stąd może być bezpośrednio załadowany na ciężarówki i dostarczony do cementowni lub przekazany do magazynu.

Hala kompostowania

Po dwóch latach prac z końcem 2012 roku zakończyła się budowa systemu termicznej przeróbki osadów w toruńskiej Centralnej Oczyszczalni Ścieków. Obejmowała ona kilka etapów prac:
- modernizację Stacji Mechanicznego Odwadniania Osadu (zakładającą wymianę pras wirówki),
- budowę Instalacji Termicznej Obróbki Osadu (dzięki, której uzyskano do min. 90% suchej masy osadu),
- adaptację hali kompostowania na magazyn osadu odwodnionego i wysuszonego,
- wykonanie obiektów, niezbędnych sieci (m.in. gazowych, elektrycznych, sanitarnych, itp.) i instalacji technologicznych a także magazynów, placów i dróg dojazdowych,
- wykonanie prób mechanicznych i hydraulicznych oraz rozruch.
Realizacja projektu (z wykorzystaniem środków unijnych) umożliwiła produkcję granulatu, który może być spalany razem z innym paliwem stałym w cementowniach. Dzięki temu procesowi następuje higienizacja osadu, a produkowanie granulatu wpływa na zmniejszanie jego objętości.

Wartość kontraktu: 31.006.889,50 zł
Okres realizacji: 23.11.2010 - 22.11.2012

Budynek operacyjny przy WKFz

W budynku operacyjnym przy WKFz znajdują się:
- zagęszczarki taśmowe
- wymienniki cieplne
- urządzenie do gaszenia piany
- kotłownia
- zespoły energetyczne

 

Zadaniem zagęszczarek taśmowych jest zagęszczanie osadu nadmiernego do zawartości ok. 5-7% suchej masy. Proces ten wspomagany jest poprzez dodanie do osadu polielektrolitu.

 

 

W wymiennikach cieplnych osad podgrzewany jest do temperatury 38° C.
Zastosowanie ciągłej cyrkulacji osadu oraz podgrzewanie w wymienikach, pozwala na utrzymanie stałej temperatury fermentacji.

 

Urządzenie do gaszenia piany - jego zadaniem jest gaszenie awaryjne piany powstającej w komorach fermentacyjnych.

 

 

W kotłowni zainstalowano dwa kotły opalane biogazem, a w przypadku braku biogazu awaryjnie olejem opałowym. Zadaniem kotłów jest produkcja ciepła do podgrzewania osadu oraz ogrzewania pomieszczeń socjalnych oczyszczalni ścieków.

 

 

 

W zespołach energetycznych produkowany jest prąd przez dwa agregaty o mocy 415 KW każdy, jednocześnie powstaje również energia cieplna. Paliwem jest biogaz.

Wydzielone Komory Fermentacyjne zamknięte (WKFz)

Wydzielone Komory Fermentacyjne zamknięte (WKFz) służą do biochemicznego rozkładu substancji organicznych zawartych w osadach ściekowych na drodze beztlenowej fermentacji metanowej w warunkach mezofilnych.

WKFz to dwa zbiorniki stalowe, z płaskim dnem i górną częścią stożkową oraz środkową cylindryczną. Wysokość każdej komory wynosi 24 m, średnica wynosi 19 m, natomiast pojemność czynna 6000 m3.
Każdy WKFz został wyposażony w ujęcie biogazu i dwa bezpieczniki gazowe, a także w układ ogrzewania składający się z dwóch pomp śrubowych i dwóch wymienników ciepła o wydajności cieplnej 470 kW każdy.
Komory fermentacyjne wyposażone są w centralne mieszadła dwu-śmigłowe. Dokładnie mieszany mechanicznie i pompami cyrkulacyjnymi osad poddawany jest biochemicznym procesom zachodzącym dzięki wyhodowanym bakteriom metanowym, żyjącym w warunkach beztlenowych i stałej temperaturze w przedziale 36 ÷ 38°C. Dobowe wahania temperatury nie powinny przekraczać jednego stopnia, w związku z tym, w celu utrzymania stałej temperatury fermentacji osad fermentujący w WKFz jest cyrkulowany w sposób ciągły pompami śrubowymi na w/w spiralne wymienniki ciepła. Czas fermentacji wynosi około 20 dni.

Efektem technologicznym procesów fermentacyjnych zachodzących w WKFz są:
- zmineralizowany i ustabilizowany sanitarnie osad,
- produkcja biogazu, czyli palnej mieszaniny metanu i dwutlenku węgla z domieszką wody i zanieczyszczeń typu siarkowodór. Za dostatecznie dobry, uważa się biogaz zawierający ponad 50% metanu.

Pozyskiwany w kopule WKFz biogaz przechodzi przez dzwon gazowy i rurociągiem biogazowym sprowadzany jest do zagłębionej w ziemi sieci biogazowej. Osad przefermentowany jest odprowadzany grawitacyjnie poprzez komorę przelewową do zbiornika magazynowego i dalej na prasy filtracyjne.

Taśmowe prasy filtracyjne

Osad przefermentowany odprowadzany z WKFz poddawany jest odwadaniu na taśmowych prasach filtracyjnych zainstalowanych w budynku mechanicznego odwadniania. Odwadnianie mechaniczne wspomagane jest poprzez dodawanie do osadu polielektrolitów.
W wyniku odwodnienia zwiększa się zawartość suchej masy osadu, a tym samym uzyskuje się konsystencję stałą umożliwiając transport osadu sprzętem mechanicznym.

Odwodniony osad przefermentowany może być wapnowany. Wapnowanie osadu prowadzi się w przypadku stwierdzenia w nim obecności bakterii Salmonella oraz żywych jaj pasożytów, jest to tzw. higienizacja osadu.

Stacja załadowcza

Odwodniony osad przefermentowany (wapnowany lub nie) jest transportowany za pomocą przenośników ślimakowych na dwa stanowiska załadowcze.

Zbiornik biogazu

Zbiorniki biogazu

  • średnica 15 m
  • wysokość - 12 m
  • pojemność - 1500 m3
  • ciśnienie robocze - 3,0-3,8 kPa

Jest to zbiornik suchy niskociśnieniowy stabilizujący skład, rozbiory i ciśnienie gazu w sieci.

Jego zadaniem jest retencja i akumulacja biogazu.

Wyposażony jest w system pływającej membramy stałego ciśnienia oraz urządzenia zabezpieczające i pomiarowe.

Pozyskiwany w procesie fermentacji w WKFz biogaz przechodzi przez dzwon gazowy i rurociągiem biogazowym sprowadzany jest do zagłębionej w ziemi sieci biogazowej.
Na odcinku sprowadzającym biogaz do instalacji podziemnej zainstalowane są odwadniacze z łapaczem piany mające na celu wyłapanie skroplin wody oraz piany znajdujących się w biogazie.

Gromadzony w zbiorniku biogaz jest paliwem dla kotłów wodnych z palnikami gazowymi oraz wykorzystany jest do produkcji energii elektrycznej w agregatach prądotwórczych. Ewentualne nadwyżki gazu mogą być spalane na pochodni gazowej.

Pochodnia

Charakterystyka

  • komin z rury stalowej
  • średnica - 0,3m
  • wysokość - 11m
  • optymalny zakres wydajności spalania - 100Nm3-500Nm3/h

Zadaniem pochodni jest spalanie nadmiernej ilości biogazu.

Na kominie zamontowana jest głowica pochodni z osłoną płomienia i przerywaczem płomienia oraz transformator zapłonowy. Obiekt ten jest w pełni zautomatyzowany ze zbiornikiem magazynowym.

Skrubery

Przed wprowadzeniem do zbiornika magazynowego i odbiorników biogaz może być poddawany oczyszczaniu:

  • zanieczyszczeń stałych poprzez przejście przez kurtynę wodną w urządzeniu „Skruber"
  • ze związków siarki na aktywnej chemicznie rudzie darniowej wodsiarczalnikach.
Budynek gromadzenia i uszlachetniania osadów

Osady powstające w procesie oczyszczania ścieków, po przefermentowaniu i odwodnieniu, poddawane są procesowi dalszego przetwarzania, w celu ich przyrodniczego wykorzystania. Dzięki temu uzyskuje się naturalny materiał wykorzystywany do tworzenia warstwy glebowej na terenach rekultywowanych.

Ustabilizowany i odwodniony osad ściekowy jest odbierany z pras przez samochody ciężarowe

  • wywrotki i przewożony na plac wstępnego mieszania przed halą kompostową (1)
  • lub na plac przerabiania osadu (2)

(1) Tu następuje jego wymieszanie z materiałem strukturalnym (słoma, trociny) i formowanie pryzm. Następnie materiał zgromadzony w pryzmach jest mieszany i przewożony do hali kompostowej (o powierzchni 4000 m2), gdzie podlega kompostowaniu. Po zakończeniu kompostowania, osad przekompostowany przewożony jest na utwardzone place dojrzewania, gdzie podlega dalszej obróbce, w celu otrzymania ostatecznego produktu - ziemi pod trawniki i iglaki.
(2) Tu nastepuje jego wymieszanie z ziemią i trocinami zgodnie z określonymi recepturami i formowanie pryzm, a następnie hałd. Po odpowiednim okresie składowania otrzymuje się gotowy produkt - podłoże.

Stosowana technologia przetwarzania i kontrola składu chemicznego osadów powoduje, że otrzymywane produkty odpowiadają wymogom przepisów ochrony środowiska i mogą być wykorzystywane przyrodniczo. Poniższe zdjęcie przedstawia wnętrze hali kompostowej i proces napowietrzania kompostowanego osadu.

 

 

Produkty procesu zagospodarowywania osadu ściekowego;

  • podłoże - ziemia kondycjonowana osadem
  • ziemia pod trawniki i iglaki

są sprzedawane odbiorcom oraz są wykorzystywane na potrzeby własne oczyszczalni ścieków.

Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies . Zaktualizowaliśmy naszą politykę przetwarzania danych osobowych (RODO). Więcej o samym RODO dowiesz się tutaj.